با بی‌اشتهایی کودکان چه کنیم؟
دوشنبه 15 مرداد 1403
بسیاری از مادران در حالی که فرزندشان از رشد مناسبی برخوردار است، از بی‌اشتهایی و بی‌میلی کودک به غذا خوردن شکایت دارند. یکی از دلایل مهمّ بی‌اشتهایی کودکان مصرف موادّی است که به عنوان تنقّلات شناخته می‌شود. به‌خصوص اگر این مواد قبل از غذای اصلی خورده شود، باعث سیری کودک می‌شود و موجب می‌شود که کودک غذای اصلی خود را نخورد. در این شرایط مادران از روش‌هایی برای ترغیب کودک به غذا خوردن استفاده می‌کنند که به نظر درست نمی‌رسد و متأسّفانه هیچ‌کدام هم موفّق نیستند. در ادامه به چند نمونه از این روش‌ها اشاره می‌کنیم:
یکی از روش‌هایی که مادران برای ترغیب کودک به غذا خوردن استفاده می‌کنند، روش «التماس» است که مادر سعی می‌کند به هر طریقی کودکِ خود را وادار به غذا خوردن کند و ملتمسانه از کودک خود می‌خواهد غذایش را بخورد که نتیجۀ خوبی هم ندارد.
روش دیگر «انحراف فکر» کودک است؛ مادر سعی می‌کند برای غذا دادن به کودک توجّه او را به تماشای فیلم و کارتون جلب کند تا با این روش بتواند چند قاشق غذا به او بدهد.
از روش‌های دیگری که بسیاری از مادران برای ترغیب کودک به غذا خوردن استفاده می‌کنند، روش «پاداش» است؛ مادر می‌گوید اگر غذایت را بخوری، «برایت بستنی می‌خرم» یا «برایت اسباب‌بازی می‌خرم» که این روش هم نتیجۀ مطلوبی ندارد.
از همۀ روش‌ها بدتر روش «تهدیدکردن» و «به اجبار غذا دادن» است که این روش‌ها آثار نامطلوبی بر کودک می‌گذارد، به‌طوری که کودک از غذا خوردن متنفّر می‌شود.
اجرای هر کدام از روش‌های پیش‌گفته باعث می‌شود که کودک حالت دفاعی به خود گیرد و با بیرون‌ریختن غذا و تف‌کردن غذا یا حتّی استفراغ‌کردن از خوردن غذا خودداری کند.
از دیگر روش‌ها «کودک‌سالاری» است، یعنی والدین هر مادّۀ خوراکی‌ای را که بچّه درخواست کرد، حتّی غذاهایی که ارزش غذایی ندارد، برایش می‌خرند، فقط به شرطی که غذا بخورد؛ این کار باعث می‌شود که کودک پی ببرد زمان صرف غذا بهترین زمان برای کج‌خُلقی است تا به خواسته‌های خود برسد.
بسیاری از مادران در حالی که فرزندشان از رشد مناسبی برخوردار است، از بی‌اشتهایی و بی‌میلی کودک به غذا خوردن شکایت دارند. یکی از دلایل مهمّ بی‌اشتهایی کودکان مصرف موادّی است که به عنوان تنقّلات شناخته می‌شود. به‌خصوص اگر این مواد قبل از غذای اصلی خورده شود، باعث سیری کودک می‌شود و موجب می‌شود که کودک غذای اصلی خود را نخورد. در این شرایط مادران از روش‌هایی برای ترغیب کودک به غذا خوردن استفاده می‌کنند که به نظر درست نمی‌رسد و متأسّفانه هیچ‌کدام هم موفّق نیستند.
با کودک بی‌اشتها چگونه رفتار کنیم؟
از توسّل به زور و فشار خودداری کنیم.
غذا را در وعده‌های متعدّد و با حجم کم به کودک بدهید، به‌خصوص در بچّه‌هایی که فعّال هستند.
هنگامی که بچّه‌ها خسته‌اند و به خواب نیاز دارند و در زمان خواب‌آلوده بودن به آنان غذا ندهید.
برای اینکه کودک شما غذا بخورد، سعی کنید شب‌ها زود بخوابد و از دادن شیر زیاد به او در شب‌ها خودداری کنید.
هیچ‌گاه فرزند خود را با فرزند اقوام و دوستان مقایسه نکنید و فکر نکنید اگر کودک هم‌سنّ فرزند شما چاق‌تر است، پس فرزند شما مشکل دارد، زیرا هر کودکی خلق‌وخوی مخصوص به خودش را دارد و کودکان از نظر وراثتی با هم فرق دارند. اگر فرزند ما افزایش وزن مناسبی دارد، جای هیچ‌گونه نگرانی نیست.
کودک شما از والدین خود الگوبرداری می‌کند و اگر پدر خانواده در مقابل چشمان فرزند خود مطرح کند غذایی که همسرش پخته را دوست ندارد و از خوردن غذا امتناع کند، کودک هم یاد می‌گیرد که غذایی را دوست نداشته باشد و نخورد.
بچّه‌ها تنوّع‌طلب هستند، پس اگر غذاهای یک‌جور و یکنواخت و بدون تغییر رنگ‌وبو به فرزندتان بدهید، او نمی‌خورد؛ بنابراین سعی کنید غذاهای متنوّع و در شکل‌های مختلف درست کنید که فرزند شما غذا را بهتر میل کند.
در نهایت سعی کنیم که غذا خوردن برای کودک ما یک تجربۀ شیرین و دلچسب باشد تا بدون هیچ مشکلی غذای خود را میل کند تا نتیجۀ آن آرامش خیال و انگیزۀ بیشتر مادران برای تهیّۀ غذاهای مناسب و متنوّع برای فرزندانشان باشد.
