درجات مختلفی از ضعف عضلات در بیماری میاستنی گراو (ضعف وخیم عضلانی) وجود دارد. در طول فعّالیت ضعف ماهیچه‌ای مشخّص است. غالباً عضلات خاصّی مانند عضلات کنترل‌کنندۀ حرکات پلک، صورت، جویدن، حرف زدن و بلعیدن را درگیر می‌کند. عضلات کنترل‌کنندۀ تنفّس و عضلاتی که گردن و پاها را حرکت می‌دهند نیز ممکن است تحت تأثیر این بیماری قرار گیرند.
علّت بیماری
در اثر نقص در انتقال پیام اعصاب به عضلات، میاستنی رخ می‌دهد. هنگامی که ارتباط طبیعی بین عصب و عضله قطع می‌شود، این بیماری بروز می‌کند. پیام‌های عصبی در طول عصب حرکت می‌کنند تا به عضله برسند. فیبرهای عصبی به فیبرهای عضلانی متّصل نیستند. در بیشتر بیماران مبتلا به میاستنی گراو گیرنده‌های استیل کولین در محلّ اتّصال عصبی- عضلانی تخریب می‌شوند و در نتیجه انقباض عضلانی اتّفاق نمی‌افتد.
نقش غدّۀ تیموس در میاستنی
غدّۀ تیموس در بالای قفسۀ سینه جای دارد و نقش مهمّی در رشد سیستم ایمنی در اوایل زندگی دارد. سلول‌های این غدّه بخشی از سیستم ایمنی بدن محسوب می‌شوند. این غدّه در نوزادان بزرگ است و تا سنّ بلوغ رشد می‌کند، سپس کوچک می‌شود. در بزرگسالان مبتلا به میاستنی غدّۀ تیموس غیرطبیعی است و شامل خوشه‌های خاصّی از سلول‌های ایمنی است که نشان‌دهندۀ ازدیاد سلول‌های لنفاوی بیمار است که در طیّ پاسخ به ایمنی بدن در طحال و در غدّه‌های لنفاوی یافت می‌شود.
در برخی افراد مبتلا به میاستنی غدّۀ تیموس رشد می‌کند یا تومور غدّۀ تیموس ایجاد می‌شود. این تومورها خوش‌خیم هستند، امّا می‌توانند تبدیل به بدخیم شوند. دانشمندان بر این باورند که غدّۀ تیموس ممکن است به سلول‌های در حال رشد ایمنی دستورالعمل‌های نادرست را بدهد و موجب بیماری خود ایمنی شوند و زمینه را برای حمله به انتقال‌دهنده‌های عصبی-عضلانی ایجاد کند.
علائم بیماری
این بیماری ممکن است بر هر عضله‌ای اثر کند، امّا عضلاتی که کنترل چشم را برعهده دارند و موجب حرکت پلک می‌شوند، عضلات صورت و عضلات بلع بیشتر تحت تأثیر این بیماری قرار دارند. این اختلال ممکن است ناگهانی شروع شود. اغلب نشانه‌ها فوراً تشخیص داده نمی‌شوند.
در بیشتر موارد اولین نشانه ضعف در عضلات چشم است و در برخی سخت بلعیدن غذا و بریده‌بریده سخن گفتن از اولین نشانه‌هاست.
نشانه‌ها عبارت‌اند از:
افتادگی یک یا هر دو پلک (پتوز)، تاری دید، دوبینی در نتیجۀ ضعف عضلات کنترل‌کنندۀ چشم
عدم تعادل در راه رفتن
ضعف بازوها، دست‌ها، انگشتان، ساق پا و گردن
تغییر در بیان صوت
مشکل در بلع غذا
تنگی نفس
مشکل گفتاری
خستگی عضلات مزمن
درجات مختلفی از ضعف عضلات در بیماری میاستنی گراو (ضعف وخیم عضلانی) وجود دارد. در طول فعّالیت ضعف ماهیچه‌ای مشخّص است. غالباً عضلات خاصّی مانند عضلات کنترل‌کنندۀ حرکات پلک، صورت، جویدن، حرف زدن و بلعیدن را درگیر می‌کند. عضلات کنترل‌کنندۀ تنفّس و عضلاتی که گردن و پاها را حرکت می‌دهند نیز ممکن است تحت تأثیر این بیماری قرار گیرند.
افراد در معرض خطر
این بیماری بیشتر در زنان کمتر از چهل سال و مردان بیشتر از شصت سال دیده شده است. میاستنی نوزادی موقّت و گذراست و علائم در عرض دو تا سه ماه بعد از تولّد ناپدید می‌شود. میاستنی در بین نوجوانان نیز شایع است. این بیماری مسری و ارثی نیست. به‌ندرت کودکان علائم ابتلای مادرزادی این بیماری را نشان می‌دهند.
خطر: هنگامی که این بیماری بر عضلات تنفّسی اثر کند و موجب ضعف تنفّس شود، نیاز فوری به بررسی و درمان پزشکی دارد.
مراقبت از بیمار
برای از بین بردن خستگی موارد زیر را انجام دهید:
به مقدار کافی استراحت کنید.
در انرژی بدن صرفه‌جویی کنید.
به چشمانتان استراحت دهید.
در طول روز چندین بار چشمانتان را ببندید و دراز بکشید.
با پزشک متخصّص مغز و اعصاب همکاری کنید.
غذاهای سالم مصرف کنید.
