حالت تهوّع در دندانپزشکی
چهارشنبه 13 اردیبهشت 1402
حالت تهوّع در دندانپزشکی (رفلکسgag )، عدم تحمل اجسام در دهان و حسّ به‌هم خوردن حال و... در میان برخی از مراجعان دندانپزشکی در حین کار مشاهده میشود. این بیماران اغلب معذب هستند، با ترس و تردید زیادی به دندانپزشک مراجعه می‌کنند و حسّ بدی در حین مراجعه و درمان دارند.
در مرحلۀ نخست، ما به‌عنوان دندانپزشک وظیفه داریم به این مراجعان اطمینان بدهیم که در طی درمان دندانپزشکی کم‌ترین اذیت را خواهند داشت.
استراتژی ضدتهوّع در دندانپزشکی
بیماران باید اطمینان پیدا کنند که دندانپزشک راحتی، اذیت نشدن و کیفیت درمان آن‌ها را نسبت به‌سرعت درمان و یا راحتی خود در اولویت قرار می‌دهد. به‌عنوان یک دندانپزشک، استراتژی و راهکارهای پیش‌بینی‌شده‌ای برای مدیریت درمان این بیماران دارم که به‌طور خلاصه برخی از موارد آن را بیان می‌کنم.
راهکارهای پیش‌گیری از حالت تهوّع در دندانپزشکی
مهم‌ترین رکن درمان این مراجعان این است که آرامش داشته باشند. به این بیماران اطمینان می‌دهیم شرایطشان درک میشود.
چیزی در داخل دهانشان ـ که حس بدی ایجاد کند ـ تا جای ممکن قرار نخواهد گرفت.
درمان ریشۀ بیش‌تر این مراجعان، که تهوع در دندانپزشکی دارند یا نمی‌توانند جسمی را در داخل دهان تحمل کنند، از همان ابتدا با رابردم صورت می‌گیرد. رابردم به معنی سد لاستیک است. نوعی وسیله برای جداسازی و ایزولاسیون محیط عمل که در کارهای مختلف دندانپزشکی نظیر اندودونتیکس، ترمیمی، کودکان و... از آن استفاده میشود. از مزایای جانبی رابردم این است که تماس وسایل با دهان و زبان بیمار را به حداقل می‌رساند و از رسیدن مایعات به ته حلق ممانعت می‌کند.
درصورت نیاز از انواع بی‌حسی برای جلوگیری از حالت تهوع در دندانپزشکی، یا حین درمان ریشه، پیش از شروع کار استفاده میشود.
ژل یا اسپری موضعی یا حتی درصورت نیاز تزریق بی‌حسی موضعی کمک‌کننده خواهند بود.
تقریباً هیچ بیماری نیست که به‌دلیل حالت تهوع در دندانپزشکی نتوان برایش کاری کرد. استفاده از اثر تلقین و هیپنوتیزم با متدهای مختلف می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد.
حالت تهوّع در دندانپزشکی (رفلکسgag )، عدم تحمل اجسام در دهان و حسّ به‌هم خوردن حال و... در میان برخی از مراجعان دندانپزشکی در حین کار مشاهده میشود. این بیماران اغلب معذب هستند، با ترس و تردید زیادی به دندانپزشک مراجعه می‌کنند و حسّ بدی در حین مراجعه و درمان دارند.
دارودرمانی پیش از مراجعه مانند ضدتهوع‌ها و آرام‌بخش‌ها می‌تواند به کنترل رفلکس تهوع کمک کند. درصورت استفاده از داروهای خانوادۀ بنزودیازپین بهتر است که بیمار با یک همراه مراجعه کند.
در کشورهای دیگر استفاده از گاز خنده (نیتروس اکساید) در کنترل رفلکس حالت تهوع در دندانپزشکی معمول است ولی در ایران این تکنیک دسترسی همگانی ندارد.
ترس و تشدید رفلکس حالت تهوع رابطۀ متقابلی با هم دارند. شما اگر می‌ترسید، حالتان بد میشود و اگر حالتان بد میشود، دفعات بعد دچار ترس می‌شوید، بنابراین ملاحظات سایکولوژیک و حتی درصورت نیاز استفاده از تجربۀ مشاوران یا روان‌پزشکان هم در برخی موارد می‌تواند کمک‌کننده باشد.
مهارت دندانپزشک برای مدیریت این بیماران اهمیت خاصی دارد. دندانپزشک شما باید آن‌قدر ماهر، مسلّط و تیز باشد که ملاحظات خاصی را که برای شما درنظر می‌گیرد، زمان درمانتان را زیاد به سمت طولانی شدن نبرد (چون رفلکس بیش‌تر میشود) یا این‌که کیفیت درمان شما را تضعیف نکند.
ریتم نفس کشیدن شما ممکن است نیاز به تغییر داشته باشد. به شما یاد خواهیم داد از بینی نفس بکشید.
حواستان را در داخل دهانتان پرت کنید و حتی اجازه بدهید که بدون قورت دادن آب دهان یا شست‌و‌شوی مکرر دهان، به‌طور طبیعی آب دهانتان روان باشد.
می‌توانید در منزل با مسواک زدن روی زبان، نواحی عقبی دهان و دندان‌های خود را در برابر این رفلکس مقاوم کنید.
تمرین‌هایی ازاین‌دست کمک می‌کند که روی یونیت دندانپزشکی راحت‌تر و با اطمینان بیش‌تری قرار بگیرید.
