شنبه 5 آبان 1403
سقط مکرر به عنوان سقط خودبه‌خودی جنین در سه یا بیشتر از سه بارداری متوالی قبل از هفته بیستم بارداری تعریف می‌شود. این پدیده می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که شامل مشکلات کروموزومی، ناهنجاری‌های آناتومیکی رحم، عوامل هورمونی و ایمونولوژیک می‌باشد. سقط مکرر یک مشکل شایع در زنان باردار است که عوارض روحی و جسمی بسیاری به همراه دارد و نیاز به تشخیص و درمان دقیق دارد.
علت‌ها
سقط مکرر می‌تواند علل مختلفی داشته باشد، از جمله:
- علل ژنتیکی: حدود 50 درصد از سقط‌های خودبه‌خودی در اثر ناهنجاری‌های کروموزومی اتفاق می‌افتد. آنیوپلوئیدی‌ها، حذف‌ها یا جهش‌های کروموزومی ممکن است منجر به سقط شوند.
- علل آناتومیکی: ناهنجاری‌های مادرزادی رحم، مانند رحم دوشاخ، سپتوم رحمی یا نارسایی دهانه رحم، ممکن است در ایجاد سقط مکرر نقش داشته باشند.
- عوامل هورمونی: اختلالات هورمونی، به ویژه در عملکرد هورمون‌های پروژسترون و لووتروپین (LH)، می‌تواند به سقط مکرر منجر شود. سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و مشکلات تیروئید نیز از عوامل هورمونی مهم هستند.
- عوامل ایمونولوژیک: برخی از زنان ممکن است به دلایل ایمونولوژیکی دچار سقط مکرر شوند. بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس و آنتی‌بادی‌های ضد فسفولیپید از عوامل موثر در این زمینه هستند.
- عوامل عفونی: عفونت‌های مادرزادی مانند سیتومگالوویروس (CMV) و توکسوپلاسموز نیز می‌توانند باعث سقط مکرر شوند.
- علل ناشناخته: در حدود 20-30 درصد از موارد، علت سقط مکرر همچنان نامشخص است.
عوارض
سقط مکرر علاوه بر مشکلات جسمانی، تأثیرات روانی عمیقی بر فرد و خانواده او دارد. عوارض شامل:
- افسردگی و اضطراب
- کاهش اعتماد به نفس
- مشکلات ارتباطی با همسر
- خطر بالاتر ابتلا به مشکلات فیزیکی در بارداری‌های آینده
تشخیص سقط مکرر نیازمند بررسی‌های گسترده‌ای است که شامل: • آزمایش‌های ژنتیکی (کاریوتایپ برای هر دو والدین و بررسی جنین سقط شده) • سونوگرافی سه‌بعدی یا هیستروسکوپی برای بررسی ساختار رحم • بررسی‌های هورمونی برای تشخیص مشکلات هورمونی • آزمایش‌های ایمونولوژیک برای شناسایی عوامل خودایمنی
روش‌های درمان
درمان سقط مکرر به علت ایجاد آن بستگی دارد
- درمان‌های ژنتیکی: در صورت تشخیص ناهنجاری‌های کروموزومی، استفاده از تکنیک‌های کمک‌باروری مانند تشخیص ژنتیکی قبل از لانه‌گزینی (PGD) می‌تواند مفید باشد.
- درمان‌های جراحی: در صورت وجود ناهنجاری‌های آناتومیکی در رحم، ممکن است نیاز به عمل جراحی برای اصلاح این مشکلات باشد.
- درمان‌های هورمونی: استفاده از پروژسترون برای تقویت لانه‌گزینی جنین و تنظیم هورمون‌ها می‌تواند به کاهش خطر سقط کمک کند.
- درمان‌های ایمونولوژیک: در مواردی که علت سقط مکرر عوامل خودایمنی است، درمان‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، مانند هپارین و آسپرین، می‌توانند مؤثر باشند.
- درمان‌های روان‌شناختی: به دلیل تاثیرات روانی شدید، مشاوره و حمایت‌های روان‌شناختی برای این بیماران ضروری است.
